Schaamte is een gevoel dat ik bijna dagelijks hoor…

Het heeft een erg grote impact op ons zonder dat we ons?
Maar waarvan komt die schaamte?

 

Door schaamte gaan we té vaak over onze grenzen.

Sowieso zorg schaamte er voor dat we toch net dat extraatje meer doen en voorbij onze grenzen gaan.

Maar waarom heeft dit gevoel toch zo’n inpact op ons?

Ik merk bij cliënten die thuis zijn op ziekte dat vele zijn beschaamd omdat ze thuis zijn, niet werken of ziek zijn.
Mensen met burn-out twijfelen of ze wel recht hebben op ziekte want het is een ziekte die anders voelt als “de griep”.
Schaamte houdt hun binnen,  Schaamte zorgt ervoor dat ze hun verhaal en/of gevoelens niet delen
Schaamte zorgt ervoor dat ze contact uit de weg gaan
Schaamte zorgt ervoor dat ze toch maar verder doen ondanks dat men ergens voelt dat het niet meer gaat
Schaamte zorgt ervoor dat er soms ook voor dat er geen actie genomen wordt uit angst voor de reacties van anderen.

 

Wat gaan ze zeggen?

“Ze” die mensen of het idee dat anderen je raar gaan bekijken, opmerkingen gaan geven, …

Op deze manier hebben die anderen veel macht over je! Ze bepalen je gedrag…
Als je er bij stil staat, wie zijn “ze”?
Ken je “ze”?

Zijn het je ouders?
Je buren?
Vreemden van het dorp die praten?

Weet je dat je hun de macht over je leven geeft door je aan te passen aan wat je denkt dat zij denken/vinden?
“Ze” zijn dan ook erg belangrijk voor je?
Als dat niet zo is, waarom geef je hun zoveel invloed?

 

Beschaamd om anders te doen?

Er is ook schaamte om iets anders te doen dan anderen.
Dat ken ook ik.
Als ik thuis ben op een dag dat de meerderheid van de mensen werkt, voel ik soms schaamte dat ik me mag ontspannen en genieten. Dat ik mag/kan thuis zijn met mijn zoon en samen met hem mag spelen…
Dat ik op andere momenten werk, al jaren werk aan mijn zaak en ontspanning zeker ook nodig heb in de work/life balance, … dat komt niet in mijn gedachten. Dan voel ik schaamte dat ik het goed heb. Wat zou die schaamte me willen leren?
En zo zijn er ook veel mensen die zich schamen om hun ziekte en dat ze tijd nodig hebben om te herstellen. Laat staan dat ze thuis op ziekte zijn en plezier zouden hebben? En toch is het zo nodig om goed werk te kunnen leveren, ontspanning en rust nemen. Bij topsporters is het normaal, nu nog bij ons. 🙂

 

Deze post krijgt nog een vervolg, binnenkort meer…

Gerelateerde berichten

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.